Vergelijkbare zoekopdrachten
DE
NL
DE
DE
PL
DE
DE
DE
DE
DE
ES
DE
ES
DE
DE
SE
ES
DE
Het stevig gebouwde maar vrij kleine Przewalskipaard is een sterk paard, dat nauwelijks tam is te krijgen. Een Przewalskipaard kopen doet men vooral om met het bijzondere paard te pronken. Het Przewalskipaard wordt ook wel Tahki genoemd en is het nationale symbool van Mongolië, waar het dier als heilig wordt beschouwd. Het is geen paard om te berijden. Przewalskipaarden verkopen gebeurt dan bijvoorbeeld ook vaak aan dierentuinen.
Het Przewalskipaard leeft in groepen, waarvan elke groep bestaat uit een aantal vrouwtjes en één volwassen mannetje. De jonge paarden verlaten de groep als ze twee jaar oud zijn. Het Przewalskipaard houdt van grote, open grasvlakten waar het paard zich graag voedt met het gras en wortels. Het is een sterk paardenras. Zelfs in barre, koude weersomstandigheden weet het paard zich goed te redden. Ze zijn namelijk in staat hun lichaamstemperatuur en hartslag te verlagen en daarmee de meest strenge winters te doorstaan. Het Przewalskipaard is gezegend met een groot uithoudingsvermogen en kan een snelheid van 60 kilometer per uur bereiken. Het karakter van het Przewalskipaard laat zich kortweg beschrijven als temperamentvol, wild, agressief en onstuimig.
Przewalskipaarden leefden in de prehistorie in grote gebieden van Europa en Centraal-Azië. Deze gebieden bestonden grotendeels uit steppen. Langzaam veranderden deze steppegebieden in bossen en daarmee verdwenen de meeste oorspronkelijke paarden. In de 18e eeuw werden de Przewalskipaarden nog aangetroffen tussen de Wolga en het Oeralgebergte, maar ook hier stierven ze uit. Dit werd voornamelijk veroorzaakt door mensen, die de bossen massaal kapten om zich daar te kunnen vestigen. Men zag de paarden daarna alleen nog maar in Azië. In 1878 ontdekte de Russische kolonel Nikolai Przewalski het paard tijdens zijn ontdekkingsreizen door Centraal-Azië. Het dier werd naar hem vernoemd. In 1930 kwam er een jaagverbod in Mongolië. Desondanks bleef de jacht op de paarden bestaan. In 1960 werd het Przewalskipaard in het wild uitgestorven verklaard. Met de veulens die rond 1900 werden gevangen, kon men verder fokken. Dit hield de kleine populatie van het ras enigszins in stand.
Het Przewalskipaard is altijd een wild paard geweest. Waarschijnlijk is het ras door de Mongolen ooit gekruist met tamme paarden uit Mongolië. Het is niet mogelijk het Przewalskipaard te temmen of te berijden. Het Przewalskipaard wordt op dit moment vooral gehouden in dierentuinen en gebruikt voor de begrazing van natuurgebieden. Rond 1960 was het Przewalskipaard in het wild uitgestorven, maar in dierentuinen leefden ze nog wel. Met fokprogramma’s probeert men de Przewalskipaarden weer terug in de natuur te krijgen. Sinds 1992 worden deze paarden teruggezet in Mongolië, het land waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Nu leven er sinds 1977 weer tussen de 300 en 400 Przewalskipaarden in het wild in Mongolië en China.
Het lichaam van het Przewalskipaard is compact, met daaronder stevige, korte benen. Het hoofd is groot en breed en de neus is wit. De kleur van de vacht is beigebruin en is onder op de buikstreek lichter getint. In de manen zitten veel zwarte haren. Opvallend zijn de zebrastrepen op de benen en de donkere streep over de rug, de zogenaamde aalstreep. Met hun dikke nek, lange oren, rechtopstaande manen en laaggeplaatste staart lijkt het Przewalskipaard veel weg te hebben van een muildier. Het Przewalskipaard toont eveneens overeenkomsten met het Fjordenpaard en Konik. De gemiddelde stokmaat van het Przewalskipaard bevindt zich tussen de 1,24 en 1,44 meter. Gewone paarden hebben 64 chromosomen, maar het Przewalskipaard heeft er 66. Dit heeft echter geen gevolgen voor de mogelijkheid voor het kruisen met andere paardenrassen.
